آسانسور هیدرولیک معمولی این مدل احتیاج به گودال(چاله) آسانسور دارد که در زیر آن جایگاهی برای جک یا همان پیستون تعبیه می‌شود. هنگامی که آسانسور شروع به پایین آمدن می کند ، جک تلسکوپی در این گودال جمع می‌شود. در برخی از پیکربندی ها ، یک آسانسور هیدرولیک معمولی ممکن است نیاز به یک سوراخ کم عمق در زیر گودال داشته باشد که هنگام سقوط آسانسور ، فضای کافی برای یک جک تلسکوپی در حال سقوط را داشته باشد. مسافت تقریبی که می تواند طی کند 20 متر است آسانسور هیدرولیک بدون سوراخ آسانسور هیدرولیک بدون سوراخ مشابه آسانسور معمولی است ، اما نیازی به سوراخ یا تراش ثابت در زیر گودال ندارد. دارای جک ‌های تلسکوپی در پایه گودال است و این جک‌ها به آسانسور اجازه می دهد تا ارتفاع 15 متر را طی کند. همچنین مدلی وجود دارد که دارای پیستون های غیر تلسکوپی است که تنها می تواند تا 6 متررا طی کند. از دلایل اصلی محبوبیت آسانسورهای هیدرولیک می‌توان به ایمنی بالا، هزینه نصب پایین، هزینه نگهداری و تعمیرات ارزانتر، طول عمر بالای قطعات، نیاز حداقلی به فضا و گودال آسانسور کوچک اشاره کرد. در مقابل آسانسورهای هیدرولیک از انرژی بیشتری استفاده می کنند زیرا از یک موتور الکتریکی که بر خلاف جاذبه زمین کار می کند ، استفاده می کنند. معایب عمده این نوع آسانسورهای هیدرولیکی این است که روغن آنها گاهی اوقات نشت می کند ، که می تواند منجر به خطرات جدی زیست محیطی شود. شما باید به طور منظم مایعات هیدرولیک را بررسی کنید. خطرات زیست محیطی و مصرف زیاد انرژی دو دلیل عمده ای هستند که چرا آسانسورهای هیدرولیک این روزها یک انتخاب محبوب نیستند.